Zelden konden zowel puristen als tegenstanders van een merk zoveel kritiek spuien op een model met BMW-badge als op de 1M Coupé: “samenraapsel van allerlei overblijvende performance onderdelen”, “heiligschennis dat een M-model het levenslicht ziet zonder een atmosferisch hart”, “een opgewaardeerde 135i”… Ze passeerden allemaal de revue, de ene al meer gefundeerd dan de andere. Het liet bij ons de wenkbrauwen fronsen; heeft BMW er de kantjes van afgelopen om toch maar een M-variant van de 1-reeks te lanceren of is deze heilige koe het ultieme resultaat van een Darwineske studie door de Beierse ingenieurs van wat er mogelijk is met een 1 Coupé?

Laat ons alvast beginnen met de origine van de grootste twistpunten van de criticasters even onder de loep te nemen. Akkoord, heel wat onderdelen komen inderdaad van andere modellen binnen de BMW-groep. Maar behalve de motor, die uit een Z4 sDrive35is getransplanteerd werd, komen alle andere performance onderdelen rechtstreeks van een M3: de remmen, het sperdifferentieel, de vering en stukken van de achteras. Gezien het succes van de M3 als sportwagen, gecombineerd met het feit dat wij ons wel kunnen vinden in de Amerikaanse zegswijze “If it ain’t broke, don’t fix it” kunnen we bijgevolg het eerste punt van kritiek meteen van tafel vegen. Een volgende issue is de 3-liter motor voorzien van dubbele turbo’s. Uit sonorisch standpunt moeten we hier de puristen deels gelijk geven; gelijk welke M3 klinkt standaard behoorlijk lekker eens hij richting 7000 toeren gaat – en al helemaal fantastisch als er ook nog eens een performance airbox mee gemoeid is – en dat rauwe geluid kan je simpelweg niet evenaren met een turboblok. Om echter te stellen dat dit een stille wagen betreft zonder sportieve tonen, is ook weer enkele bruggen te ver. De diepe brom van de motor blijft permanent aanwezig, enkel het hoogtoerige geschreeuw is er niet meer bij. Wat performance betreft, is er ook totaal geen reden tot klagen, aangezien de 1M met 340 pk en 500 Nm koppel in overboost zelfs beter scoort dan de vorige generatie M3 met 343 pk en 365 Nm koppel. Maar misschien nog belangrijker is het feit dat de puristen dringend dienen te beseffen dat krachtige atmosferische motorblokken met uitsterven bedreigd zijn door de geldende Euronormen en dat blokken met lagere cilinderinhouden gecombineerd met turbo(’s) simpelweg de toekomst zijn, whether you like it or not. Ook de recent gereleasete M5 met gedownsized 4.4 liter V8-blok en 2 turbo’s is daar een mooie illustratie van; zijn voorganger had een 5-liter V10 motor die minder krachtig was maar wel 25% meer uitstootte. Rest er nog het dispuut of dit al dan niet een opgewaardeerde 135i betreft, maar daar komen we later op terug.

Looks

Wie even rond een 1M cirkelt, merkt meteen dat ‘functionaliteit’ hoger op het lijstje stond van de makers dan ‘oogstrelende styling’. De brede wielkassen, die nodig waren om het 55mm bredere spoor van de wagen te huisvesten lijken bijna uit te puilen, te vergelijken met een kleine bodybuilder die enkel zijn armspieren trainde en het daarna voor bekeken hield. De voorbumper met immense luchthappers, aangevuld met kleine aerodynamische luchtgeleiders, lijkt zo geconstrueerd alsof de 1M continu in ademnood verkeert en schreeuwt om zuurstof. Ook de brede 19 inch velgen met 265/35/19 sloffen achteraan lijken op het eerste zicht patserig. Proportioneel klopt de wagen dus niet volledig en kan ie absoluut niet ongemerkt door het straatbeeld toeren, zeker als je weet dat 2 van de 3 beschikbare kleuren wit en dit bronsachtige oranje zijn. Enkel in het zwart lijkt de wagen zichzelf nog enigszins te kunnen camoufleren. Maar aangezien wij hier nogal fan zijn van die in-your-face-looks, vinden wij deze Beemer nog best te pruimen en iets minder Quasimodo-gehalte hebben dan de meeste andere journalisten wiens review nogal destructief was over de looks van deze 1M.

Prestaties

 

De turbomotor en het daarbijhorende brede toerenbereik waar immens veel koppel en power beschikbaar is, draagt bij tot de veelzijdigheid en sportiviteit van dit beestje. Rustig cruisen is perfect mogelijk, maar als een volslagen hooligan dwars door bochten gaan al evenzeer. De korte wielbasis van de wagen zorgt ervoor dat zelfs een minieme impuls aan het sportstuur genoeg is om reactie los te weken van de voortrein. Wil je zuiver en snel rijden, dan kan je op de decimeter na de koorden van de bochten nemen. Wil je spelen en liever wat meer uit het zijruitje kijken, dan kan je met de nodige dosering van het gaspedaal perfect bijsturen in een drift. Een druk op het M-knopje op het stuur is dan ook niet zomaar iets; vergelijk het met een racepiloot en het verschil in diens gedachtengang als hij de zaterdagavond zit te chillen met vrienden op restaurant ten opzichte van zijn gedachtengang op de startgrid enkele seconden voor het groene licht aanfloept. De 1M blijft ten allen tijde een sportwagen, maar met de M-knop geactiveerd komt de ware aard van het beestje pas echt naar boven. In die modus staat alles nog een pak scherper dan normaal en zijn de prestaties impressionant: na net geen 5 seconden zit je al aan 100 km/u en na iets meer dan 17 tellen bereik je al het dubbele. De naald van de snelheidsmeter blijft echter doorgaan tot 250 km/u alwaar de begrenzer ingrijpt. De DSC stabiliteitscontrole heeft 3 standen: volledig aan, een tussenstand die beperkt slippen toelaat en volledig uit. Laat je de wagen in M-modus en zet je alle veiligheidssystemen af, dien je de wagen echt te temmen en is het balanceren tussen de achterkant die net wel of net niet uitbreekt. Niet voor watjes, maar wel pure fun en ongerept rijplezier als je het aandurft. Met deze wagen onder je zitvlak wil je dan ook echt de limieten gaan opzoeken, vooral dan door de messcherpe sturing en het bijzonder communicatieve chassis waardoor je als piloot de wagen fantastisch goed aanvoelt en erg adequaat kan reageren als de voortrein of achtertrein een andere richting uitgaat dan wat jij ervan wenst. Dikke lof ook tenslotte voor de geperforeerde schijven die bakken stopkracht genereren en de versnellingsbak met korte pook en dito schakelgang.

Minpunten

Uiteraard is het niet al rozengeur en maneschijn. De grip van het chassis in combinatie met de brede banden lijkt eindeloos in droge omstandigheden, maar eens de ondergrond wat gladder of natter wordt, flikkert het ESP-lampje als bezeten om de power en het overvloedige koppel aan de grond te krijgen. We kunnen ons dan ook moeilijk inbeelden dat er in de winter erg sportief kan gereden worden met deze bolide. Wat ons ook stoorde, bleek het interieur. Ondanks de lederen zetels met oranje stikking en het aankleden van enkele plastic onderdelen met zwarte alcantara, bleven we wat op onze honger zitten en leek het alsof het extreme uiterlijk werd gecompenseerd door het al te brave interieur; wat ons betreft mocht ook het stuur met alcantara en oranje stiksels bekleed zijn en lijken er te veel zaken uit de middenconsole weggeplukt uit een standaard 1-reeks. Tenslotte blijft ook de ellenlange optielijst voor ons een doorn in het oog. Ons testmodel had meer dan 8000 EUR aan opties oftewel 17% van de basisprijs. Wie zich een M-model aanschaft, zou eigenlijk niet meer hoeven te betalen voor onbenullige zaken die anno 2012 al tot de standaarduitrusting behoren van goedkope wagens zoals een bluetooth systeem (520 EUR in optie), fluwelen tapijten (86 EUR in optie) of – hou je vast – bekerhouders (33 EUR in optie).

Concurrentie

Begrijp ons echter niet verkeerd: BMW deed er bijzonder goed aan deze wagen te lanceren, alleen al omdat de 1M als eerste en voorlopig enige een kleine leemte in autoland opvult. We dagen je bij deze uit om een kleine sportwagen met meer dan 300 pk te vinden waar 4 mensen in passen voor een basisprijs van 51.500 EUR. De Ford Focus RS500 en de Audi RS3 neigen het sterkst naar de 1M toe qua power en prijs, maar het blijven wel hatchbacks met voorwiel- of vierwielaandrijving. Andere sportcoupés genre Nissan 370Z, Audi TT RS of Porsche Cayman R bieden dan wel gelijkaardige prestaties maar zijn dan weer rasechte tweezitters en/of een pak duurder dan wat je voor een 1M Coupé dient neer te tellen. Door zijn prijs blijft de 1M sowieso een nicheproduct, maar de verkoopcijfers bewijzen het succes ervan. We voorspellen dan ook dat deze wagen in de voetsporen zal treden van de Ford Focus RS; die laatste was ook in beperkte oplage aangekondigd maar eens de bestellingen binnenstroomden, rolden er toch een pak meer van de band dan oorspronkelijk voorzien.

Conclusie

En om tenslotte even op de vraag terug te keren of dit een opgewaardeerde 135i is? Zeker en vast, maar het verschil zit hem niet in de tienden van seconden die de wagen sneller is op de sprint van 0 tot 100 of de kilometerspurt, maar wel in de briljante handling en het sensationele rijgevoel die de wagen teruggeeft aan de bestuurder. Dit is wel degelijk een upgrade, maar vergelijk het alsof je in een hotel een upgrade van een standaardkamer krijgt naar de penthouse suite. We hoeven dus niet lang na te denken over het feit of deze wagen wel de M-badge waardig is: absoluut!