Een jaar geleden kon Hot Hatch reeds de Corsa OPC aan de tand voelen. Toen viel het op dat op diverse plaatsen er leuke accentjes in de vorm van driehoekjes terug te vinden waren op de kleinste der OPC-telgen: de omlijsting van de mistlichten, de einddemper van de uitlaat, de voetjes van de zijspiegels… Blijkbaar hadden de ingenieurs in Russelheim een nieuw concept bedacht voor de tiende verjaardag van hun motorsportafdeling en de daarbijhorende Insignia OPC: tijgertanden!
Een jaar geleden kon Hot Hatch reeds de Corsa OPC aan de tand voelen. Toen viel het op dat op diverse plaatsen er leuke accentjes in de vorm van driehoekjes terug te vinden waren op de kleinste der OPC-telgen: de omlijsting van de mistlichten, de einddemper van de uitlaat, de voetjes van de zijspiegels… Blijkbaar hadden de ingenieurs in Russelheim een nieuw concept bedacht voor de tiende verjaardag van hun motorsportafdeling en de daarbijhorende Insignia OPC: tijgertanden!
Wie het front van de wagen ook maar in een enkele oogopslag heeft bekeken, kan immers de beide joekels van luchtinlaten in de vorm van tijgertanden niet gemist hebben. Op de flanken zijn het de immense velgen die alle aandacht claimen. Voor de meerprijs van exact 1.000 EUR kan de besteller van deze wagen opteren voor een set 20 inch lichtmetaal met 255/35 Pirelli P Zero Nero rubbers. Achter deze bloedmooie wielen werden de geperforeerde schijven met Brembo zuigers en speciale remblokken gehuisvest, kwestie van deze gezinswagen van 1,8 ton toch tijdig tot stilstand te kunnen brengen. Achteraan springen de beide uitlaten meteen in het oog. Het Opel Performance Center gaf aan de alombekende fabrikant Remus de opdracht om voor hun nieuwste paradepaardje een uitlaatsysteem te ontwerpen, waarbij ze vooral de leuze ‘lichter en luider’ in het achterhoofd moesten houden. Binnenin de wagen wordt de ‘in your face’ styling van het exterieur verdergezet. De sublieme Recaro kuipzetels zijn standaard en kunnen perfect afgeregeld worden naar de contouren van gelijk welke bestuurder. Ook de zwarte dakhemel ademt de sportieve sfeer uit en het afgeplatte sportstuur wekt de tijgertanden van de voorbumper binnenin tot leven. Verder onderscheidt het dashboard zich van een standaard exemplaar door enkele glanzende Piano Black interieuronderdelen, maar helaas doet het stuurwiel en het dashboard eerder afbreuk aan het interieur en komt het geheel wat goedkoop over. In het geval van onze testwagen mocht de tijger trouwens dringend naar de tandarts, want alles wat grijs plastic betrof op het stuurwiel kraakte nog harder dan een rieten schommelstoel.
Eenmaal de sleutel een kwartslag gedraaid is, klinkt een dikke brom van de 2.8 V6 turbo ons als muziek in de oren. Op weg naar huis op de autosnelweg merkten we echter meteen de keerzijde van die medaille: op cruise control in zesde versnelling veranderde de ‘muziek in de oren’ eerder naar een ‘vervelend achtergrondlawaai’. Tegelijk viel het ons wel op hoe comfortabel deze Insignia OPC is. Daarmee hebben we het niet over de uitstekende kwaliteit van de Recaro’s maar wel over de vering van de wagen in combinatie met de 20 inch velgen. De ingenieurs monteerden immers de Flexride ophanging die in 3 standen regelbaar is qua hardheid en demping: normaal, sport en OPC. Zelfs in de hardste stand bleef de wagen alle oneffenheden perfect filteren. Uiteraard wilden wij dit beest in zijn meest brute vorm beleven en drukten we enthousiast de OPC-knop in. Daarbij kleurt de achtergrond van de tellers van wit naar rood, alsof er een gedaanteverwisseling plaatsvindt. Ook de gasrespons scherpt meteen aan bij in activeren van de OPC-settings. Helaas blijft de zescilinder – zelfs in OPC-modus – te dociel onder de 2.500 rotaties. Oorzaak hiervan is de laadtijd van de twin scroll turbo die gebruikt werd om het vermogen van de 2.8 V6 op te krikken naar 325 pk en 435 Nm. Tussen 2.500 en 5.250 toeren is de wagen echter een waar genot, waarbij een erg lineaire krachtrespons vrijkomt. Boven 5.250 omwentelingen produceert de motor nog even een overboost en krijg je nog een extra subtiel duwtje in de rug, waarbij alles toch heel beschaafd blijft. De brave huisvader die even een stevig inhaalmanoeuvre wil uitvoeren, hoeft dus niet te vrezen dat bij een fikse acceleratie het half verwerkte ontbijt van zijn kinderen van de achterkant van de Recaro’s zal druipen. Eenmaal de kinderen door de schoolpoort zijn gewandeld, kan vader aan een (begrensde) rotvaart van 250 km/u terug naar huis knallen, waarbij de eerste 100 km/u al na precies 6 seconden zijn afgehaspeld.
Eenmaal de Insignia wat bochtenwerk voorgeschoteld krijgt, krijgen we weer een dubbel gevoel. De wegligging is heel stabiel dankzij de 4×4 met elektronische sper achteraan in combinatie met de brede banden, maar de sturing mocht wat scherper en de schakelgang is wel accuraat, maar iets te lang. Vooral bij de wissel van 5e naar 6e is er een te grote afstand te overbruggen voor een wagen met dergelijke sportieve ambities. Ook de HiPerStrut voorwielophanging kwijt zich perfect van zijn taak en filtert stuurreacties op het door de bestuurder gebruikte koppel erg goed weg. Enkel bij extreme provocatie zou de achterkant van de wagen zich even durven zetten, maar een beetje stuurman kan dit ten allen tijde perfect opvangen. Verder lieten de Brembo’s zich ook op geen enkel moment op een foutje betrappen.
Opel brengt de Insignia OPC op de Belgische markt voor 43.900 EUR, met ondermeer xenons met bochtenverlichting, 19 inch velgen en cruise control als standaard. Daarmee heeft de Duitse constructeur de wagen zo gepositioneerd dat er geen enkele rechtstreekse concurrent is. De Audi S4 is qua motorisatie en kracht (3-liter V6 turbo met 333pk) het meest vergelijkbaar met de Insignia OPC, maar het vehikel met de vier ringen ligt qua basisprijs wel een kleine 9.000 EUR hoger. Speuren we even de prijslijsten af van andere Duitse concurrenten, dan kunnen we ons voor de prijs van een Insignia OPC slechts een basisversie van de BMW 330i veroorloven, die 50 pk tekort schiet en een pak minder uitgerust is. Bij Mercedes wordt het verhaal nog triester: daar nemen we met ons budget van net onder de 44 ton nipt een C300 met 231 pk en enkele opties mee naar huis. Wie dus de gulden middenweg zoekt tussen een sportieve en luxueuze sedan die toch enigszins betaalbaar blijft, kan bij deze zijn zoektocht staken en even naar de plaatselijke Opel dealer lopen. Wie dat comfort wil inruilen voor ultrasportieve rijeigenschappen, die koopt beter een Lancer EVO X…
