De ‘Trophy’ badge op een wagen uit de Renault Sport familie staat meestal garant voor extra rijplezier en spektakel. De standaard Clio 4 RS kon ons niet helemaal overtuigen. Kan de Trophy daar verandering in brengen? Hot Hatch zocht het voor u uit…

De originele Clio Trophy kwam niet met extra vermogen, maar wel met een ophanging die quasi van een racewagen leek te komen. Anno 2016 is het iets anders: de Clio haalt 20 pk extra uit de 1.6 turbo, het koppel stijgt tot 280Nm, de redline ligt zo’n 300 toeren verder en er is een andere setup voor de ophanging. Daarnaast is er ook andere software voorzien voor de versnellingsbak. Het klinkt dus allemaal veelbelovend, zonder dat er echt radicale echte wijzigingen zijn. Tijd om te rijden en de aanpassingen eens te ervaren!

Initieel voelt de Trophy niet veel sneller aan dan de standaard versie. Renault claimt dan ook een 0-100 tijd van 6,6 seconden, wat een verbetering is van 0,1 seconden. Het is echter snel genoeg, want de Clio blijft de topper qua snelheid in zijn klasse. De meeste kritiek kwam in het verleden op de versnellingsbak, en daar heeft Renault dan ook naar geluisterd. De schakelweg van de paddles is met zo’n 30% ingekort en voelen ook wat steviger aan, wat absoluut een verbetering is tegenover vroeger, maar een echt feest is het echter nog steeds niet. Bij normaal rustig rijden voldoet de versnellingsbak meer dan voldoende in automatische stand, bij sportiever rijden en in de ‘RS Mode’ verloopt het schakelen ook vrij goed zonder echt ‘mindblowing’ te zijn. We blijven erbij dat de versnellingsbak het grootste probleem is bij deze wagen, want voor de rest zijn we met een fantastisch scheurijzer onderweg.

De Trophy ligt dichter bij de grond, heeft stijvere dempers en veren en een aangepaste (snellere) stuurinrichting. Het maakt qua rijden en rijgedrag absoluut een verschil. De Trophy is een heel speels aanvoelende wagen, waar de kont graag een stapje opzij zet. Ons testexemplaar stond helaas op winterbanden in plaats van de standaard Michelin Supersport banden, maar de Trophy was nog steeds in staat om met meer dan behoorlijke snelheden de bocht in te duiken.

Het is dus absoluut een capabele wagen, maar het grootste probleem is dat je er niet mee verbonden voelt. De Clio doet alles wat hij moet doen: hij is oprecht snel, stuurt scherp, heeft veel grip… Maar het voelt allemaal wat afstandelijk aan en ‘easy to do’. Waar de vorige Clio RS een wagen was waar je trillend van adrenaline kon uitstappen, doet deze het allemaal wat minder spectaculair maar meer efficiënt. Als dagelijkse wagen dus absoluut beter dan de vorige generatie, als pure funwagen blijft het een stap achteruit. Maakt het deze Clio RS slecht? Absoluut niet, maar je moet er enkel de juiste verwachtingen van hebben.

In het interieur vallen vooral de sportzetels op, met ingebouwde hoofdsteun en ‘Trophy’ opschrift. Ook in de deurdrempels vinden we het logo terug, samen met het productienummer van de Trophy. De zetels zitten best comfortabel en geven voldoende zijdelings steun, maar voor de rest kunnen we kort zijn over de positieve ervaring in het interieur. De afwerkingskwaliteit is niet erg hoog te noemen en alle schakelaars & hendels geven een heel fragiele indruk. Daarnaast wordt er zeer veel gebruik gemaakt van goedkope plastics. Een beetje jammer voor een basisprijs van net geen €30 000, maar gelukkig strooit traditioneel rijkelijk met kortingen bij aankoop.

Als conclusie kunnen we dus stellen dat Renault absoluut een stap heeft vooruit gezet met de Clio 220 Trophy. Hij is snel, makkelijk snel te rijden en voor dit type wagen ook behoorlijk comfortabel, wat het als daily driver een aanlokkelijke keuze maakt. De harde kern van hot hatch liefhebbers zal echter nog steeds op zijn honger blijven zitten bij deze ‘ultieme’ versie van de Renault Clio RS.